بازی

الگو و مفهو‌م بازی، همبازی و دوست در ذهن کودک

•کودکان ۲ ساله: کودکان ۲ ساله در کنار هم بازی می کنند و ممکن است نیمی از وقت خود را به نگاه کردن به یکدیگر بگذرانند و یا وسایل و اسباب یکدیگر را بگیرند. آنها علاقه و توان مشارکت و بازی گروهی و با هم بازی کردن را ندارند. 

•کودکان ۲ تا ۳ ساله: مالکیت در این سنین مفهومی عینی و مکانی دارد و کودک اسباب بازیهایش را جزئی از وجودش تصور می کند و چنین درکی را ندارد که اگر اسباب بازی اش را به همبازی اش بدهد پس از چندی برگردانده و مجددا مال از خواهد بود (فکر می کند که دیگر آن را از دست می دهد). لذا چنین تصور نکنید که کودک بد یا خودخواه است. روند شراکت به مرور زمان شکل می گیرد. 

توجه: کودکان ۲ تا ۳ سال هنوز تا حدود زیادی خود محور بوده و قادر به درک و پذیرش حس و نظر دیگری نیستند (هر چقدر هم که به او توضیح بدهید). لذا وقتی با هم بازی می کنند انتظار کشمکش های متعدد را داشته باشید (معمولا کوتاه مدت و گذرا) و همواره در کنار آنها حضور داشته باشید تا از بروز برخورد فیزیکی جلوگیری کنید.

•کودکان ۳ تا ۴ ساله: در این سنین کودکان از طریق بیان وجوه مشترکشان ارتباط برقرار می کنند ( تو توپ قرمز داری؟ منم همینطور و…) و هنوز فکز بده و بستان در ذهن آنها شکل نگرفته است و به صورت شرطی ابراز دوستی می کنند ( اگه اونو به من بدی دوستت می شم). 

•کودکان ۴ ساله: در این سن حس شراکت و توجه به یکدیگر در کودکان بیشتر می شود ولی در مقابل، بعضی اوقات احساس رقابت و سعی در غلبه کردن بر یکدیگر را خواهند داشت.

•کودکان ۵ ساله: در این سن کودک مفهوم همکاری را فهمیده و به خوبی نشان می دهد و در بازیهای گروهی بطور مؤثر شرکت می کند (تو اونطرف رو تمیز کن، من اینجا رو و…) کودک‌ متوجه تفاوت میان افراد بوده و سعی در مقایسه خود و فعالیتش با دیگران دارد (ابراز وجود و توانمندی و به اصطلاح خودی نشان دادن).

نکته: ارتباط کودکان تا سنین ۶-۵ سالگی با یکدیگر بیشتر به عنوان همبازی بوده و رابطه دوستانه جدی و عمیق و ماندگار وجود ندارد و حتی ممکن است گاهی رفتار های نامهربانانه با یکدیگر داشته باشند ( در صورت لزوم و اجبار، تغییر همبازیها چندان مسئله ساز نخواهد بود).